Καζαντζίδης ή Μπιθικώτσης;

Στο ξεχωριστό αίσθημα και το μεγαλείο της φωνής τους βρήκαμε παρηγοριά και όραμα, ως έθνος, με τις διαφορές, τις συγκρούσεις και κάποτε την προτίμησή μας πότε στη μια και πότε στην άλλη φωνή.
Ο Καζαντζίδης κι ο Μπιθικώτσης υπήρξαν οι δύο πόλοι του ιδίου φορτίου. Οι δυο κορυφαίοι του μεταπολεμικού ελληνικού τραγουδιού, που η ιστορική συγκυρία τους ήθελε κεντρικούς ήρωες και αναμορφωτές του στην ίδια, σχεδόν, εποχή. Πάνω στην τεχνοτροπία της φωνής τους πάτησε το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού τραγουδιού τα τελευταία εξήντα χρόνια.
Σε συνέντευξή του στον Λευτέρη Παπαδόπουλο ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης αναφέρει:
«ο Καζαντζίδης είναι Θεός! Αφού εμένα, όταν άρχιζα να τραγουδάω καλά, στα κέντρα που δούλευα, με λέγανε Καζαντζίδη... άνοιξε ένα δρόμο στο λαϊκό τραγούδι, το τοποθέτησε».

Η συνέχεια εδώ ...